Schiefer, Hanjo

Schiefer, Hanjo

Nüng Mond, bevör dä Pole wood, hatt singen Papp Urlaub vun der Russland-Front. Hanjo Schiefer ess e Fronturlaubskälche! Janz jenau zick dem 19. Juli 1944, ovends halver zehn.

Alle müjjeliche un unmüjjeliche Verwandte un Jeschwistere sin en Kölle ov en der Nöh jebore, Hanjo ävver en der Evakuierungszick vun singer Mamm un der ihr Familich en Schlesien. Kei half Johr noh Kreechsengk woren se all widder en Kölle, ävver der Hanjo kritt sing Jeburtsstadt „Jauer“ un „Schlesien“ nie mih us all singer Personalzeddele erus.

Dann wor hä veezich Johr durchjängich ene Kölsche met Wonnsetze op der rächte Rhingsick. Do ess hä knallefall schäl wode, un drät zickdem enen Brell. Hückzedachs ess selvs hä widder keine Kölsche, sondern Erfstädter.

Ävver hä wonnt tirecktemang am Erfstädter Haupbahnhoff, en Libbelaar, un vun Jleis drei ess hä, wann et nüdich ess (un et ess off nüdich!) en zwanzich flöcke Minutte medsen en „singer“ Stadt, en Kölle. Jottseidank!

Hanjo Schiefer künnt mer „Jeisterschriever“ nenne. Hä schriev för Lück, die jän löstich schrieve wolle, ävver sich nit zotraue, dat op e Blatt Papier ze brenge, allt ens jarnit op Kölsch. Mihztens jeiht et öm en Laudatio, öm Jebotsdäch ov esujet, alles op Kölsch udder Jradus-Deutsch.

Nit janz nevvenbei schriev Hanjo Schiefer Mungkaat-Leder en Wööt un Tön. För e Beispill: Karnevals-, Chressdachs- un Puuteledcher, schräje Kabarettsache, Kölsche Krätzjer

Hanjo Schiefer tritt och bei Üch ens jän als Nikolaus op, und zwar als echter Nikolaus, Bischof von Myra (nit der rut-wieße Kommerz-Weihnachtsmann!) och dat jeiht op Kölsch jrad esu jot wie op Jradus-Deutsch.

Hä köm och jän ens för ´ne kölsche Wonnzemmer-Klaaf bei Üch nohhuus. Mer künnt för zwei, drei Stund met löstije Lück (för e Beispill: ´ne Jebotsdach) jet laache, singe, schwade, un janz nevvenbei e beßje Kölsch drinke, lese und schrieve lihre.

Filter schließen
 
Zuletzt angesehen